Liefde,

Vanochtend zag ik het. Zo natuurlijk dat het me bijna was ontgaan. Mijn tandenborstel in de flirt met die van jou.

Het voorval toverde een glimlach op mijn gezicht. Omdat het me doet denken aan ons. Misschien ook aan de mix van aantrekkingskracht, bindingsangst en verlatingsangst.

Het leek wel of mijn tandenborstel niet kon kiezen tussen wegduiken in mijn toilettas of samen met jouw lonkende tandenborstel in de beker naast de wastafel springen. Misschien bleef mijn tandenborstel daardoor maar een beetje naast die van jou liggen. Afwachtend.

Maar jij had jouw tanden al gepoetst.

Liefs,

X.