Op Linkedin in de groep Harvard Business Review trekt een vraag mijn aandacht. Het betreft een post van een zekere Alexander Fazel. Alexander vraagt welke motivatiefactoren meer invloed hebben op medewerkers en klanten, intrinsieke (zoals bedrijfscultuur) of extrinsieke (zoals output en resultaat)? Er hebben ondertussen 300 mensen op de vraag gereageerd en ik scroll door de antwoorden. De vraag levert voorspelbare, maar ook interessante reacties. Er is één reactie die me intrigeert: ‘I coached a manager once who felt annoyed because his employee needed to hear frequently that he did a good job. The manager felt that nobody should need or expect that much reinforcement to just do the job. I asked if the employer was a high performer, the answer was yes. My guidance was that if that’s all it took to keep him a high performer, the manager loses nothing but maybe 1-3 minutes a day to recognize him. I’d take a whole team of those people any day.’ Continue reading →

Op een website lees ik dat het bedrijf aan stoelmassages doet om hun medewerkers eraan te herinneren hoe belangrijk het is om tijdig tijd en rust voor jezelf te nemen. Het bedrijf noemt het quality time. Nu kan ik heel veel redenen verzinnen voor een stoelmassage op de werkplek en wil ik er zelf ook best graag wekelijks eentje, maar om deze nu weg te schuiven onder quality time?! Het doet me denken aan bedrijven die één keer per jaar samen aan de kerstdis zitten en denken dat ze daarmee de middelste laag van de behoeftepiramide van Maslow hebben ingevuld; de laag van liefde en verbondenheid. En het doet me denken aan die moeder die op het schoolplein van de kleuterschool vertelde dat ze niet begreep dat ze toch niet helemaal connected was met haar kleuter. Ze begreep het niet, want iedere woensdag roosterde ze toch twee uur tijd voor haar kleuter in. Moest ik deze vrouw nu echt uitleggen dat quality time met kinderen zich niet laat dicteren. Dat het erom gaat voldoende beschikbaar te zijn, zodat jij kunt opschalen op het moment dat je de behoefte bij je kind ziet? Dat quality time zich niet laat reguleren in een vaste overlegstructuur? Continue reading →