Liefde,
Dat van die sms’en is niet waar. Dat schreef ik maar. Waarschijnlijk omdat ik al na enkele liefdesbrieven ongeduldig wacht. Omdat ik, nu ik heb besloten dat ik nieuwsgierig naar je ben, je wil ontmoeten. Omdat ik ook een beetje onzeker word van mijn openhartigheid. Eigenlijk kon je dat al lezen in mijn tweede brief aan jou. Ik dwaal af… Continue reading
Liefde,
Kan ik je niet gewoon in de kroeg tegen het lijf lopen? Jou mijn nummer laten ontfutselen en dan wachten op een sms? Een sms als eerste stap. Een sms die je misschien wel aan drie vrouwen tegelijk stuurt. Zonder concreet doel voor ogen, hoogstens de flirt, het moment. Continue reading
Jij,
Nu ik weet dat liefde een rits aan momenten samen met jou is, wil ik je ontmoeten. Om het eerste moment te beleven. Het moment dat mogelijk prikkelt tot een tweede, wellicht een derde moment.
Een eerste, een tweede, een derde moment. Momenten als herinneringen. Omdat ik samen met jou herinneringen wil sparen.
Liefs,
Lief,
Vanochtend werd ik met een dromerig, licht gevoel wakker. Terwijl ik je niet eens ken, leek je onopvallend dicht nabij. Alsof je in mijn kamer was geweest terwijl ik sliep. Misschien ook enkel in gedachten aan mijn deur had gestaan en je ingebeeld hoe ik lag te slapen. Is dit gevoel het gevolg van mijn openhartigheid in mijn eerste brief aan jou? Het gevolg van het openstaan voor een eerste ontmoeting? Continue reading
Liefde,
Het spijt me dat ik je laat wachten. Dat je me nog niet hebt ontmoet. Misschien ook dat we elkaar wel hebben ontmoet, maar ik je niet herkende. Misschien zelfs dat ik je wel herkende, maar dat ik weggedoken ben. Dat spijt me. Juist ook omdat ik je zo dankbaar ben voor jouw geduld. Continue reading
