Het boek ‘Dit kan niet waar zijn’ van Joris Luyendijk is hot. Zijn columns over de bankwereld zijn net als het boek spraakmakend. Ik hou van zijn passie en hoe hij aanzet tot denken, zoals ook zijn artikel ‘Bankiers leven in een amoreel universum’ van 11 april 2015 in het NRC mij in de ban heeft. Continue reading
Afgelopen week maakte ik het twee keer mee. Zo’n moment dat je niet begrijpt. Waarop je je afvraagt of de ondernemer je nog wel ziet als mens. Van die dingen die je een kind van 10 niet kunt uitleggen. Van die regels die vanuit de organisatie zijn opgesteld. Geen enkele logica voor de gast of klant. Het overkwam mij in een winkel en in een restaurant. Continue reading
Dit jaar viel Valentijnsdag in het carnavalsweekend. Op Twitter (Nederland) liet #Valentijn #carnaval ver achter zich. Liefde overstijgt het feestgedruis. Hoewel #Valentijn op Twitter trending is, is het commerciële gehalte omstreden. En ook ik heb er mijn mening over, zoals dat liefde zich niet laat beperken tot één dag. En toch tovert mijn lief een glimlach op mijn gezicht als hij bij het ontwaken vraagt of ik zijn Valentijn wil zijn. Ik vind het heerlijk om zijn liefde te voelen. Op dat moment is hij met al zijn aandacht bij mij, bij ons! Continue reading
Geachte heer Van der Ent, lieve John,
Sinds 2012 lig je in bed met Miss Etam. Jullie zijn een sterk stel. Zo’n stel dat anderen inspireert. Waar anderen bijna jaloers naar kijken, ze hoop geeft. Waar anderen graag mee omgaan; meer team dan stel. Waar singles van zeggen: ‘Zo’n relatie wil ik ook.’ Continue reading
Op Linkedin in de groep Harvard Business Review trekt een vraag mijn aandacht. Het betreft een post van een zekere Alexander Fazel. Alexander vraagt welke motivatiefactoren meer invloed hebben op medewerkers en klanten, intrinsieke (zoals bedrijfscultuur) of extrinsieke (zoals output en resultaat)? Er hebben ondertussen 300 mensen op de vraag gereageerd en ik scroll door de antwoorden. De vraag levert voorspelbare, maar ook interessante reacties. Er is één reactie die me intrigeert: ‘I coached a manager once who felt annoyed because his employee needed to hear frequently that he did a good job. The manager felt that nobody should need or expect that much reinforcement to just do the job. I asked if the employer was a high performer, the answer was yes. My guidance was that if that’s all it took to keep him a high performer, the manager loses nothing but maybe 1-3 minutes a day to recognize him. I’d take a whole team of those people any day.’ Continue reading
Op een website lees ik dat het bedrijf aan stoelmassages doet om hun medewerkers eraan te herinneren hoe belangrijk het is om tijdig tijd en rust voor jezelf te nemen. Het bedrijf noemt het quality time. Nu kan ik heel veel redenen verzinnen voor een stoelmassage op de werkplek en wil ik er zelf ook best graag wekelijks eentje, maar om deze nu weg te schuiven onder quality time?! Het doet me denken aan bedrijven die één keer per jaar samen aan de kerstdis zitten en denken dat ze daarmee de middelste laag van de behoeftepiramide van Maslow hebben ingevuld; de laag van liefde en verbondenheid. En het doet me denken aan die moeder die op het schoolplein van de kleuterschool vertelde dat ze niet begreep dat ze toch niet helemaal connected was met haar kleuter. Ze begreep het niet, want iedere woensdag roosterde ze toch twee uur tijd voor haar kleuter in. Moest ik deze vrouw nu echt uitleggen dat quality time met kinderen zich niet laat dicteren. Dat het erom gaat voldoende beschikbaar te zijn, zodat jij kunt opschalen op het moment dat je de behoefte bij je kind ziet? Dat quality time zich niet laat reguleren in een vaste overlegstructuur? Continue reading
Afwijzing; het nare gevoel niet gewenst, buitengesloten of minderwaardig te zijn. Die date die het bij die ene keer laat, dat sollicitatiegesprek dat niet resulteert in die droombaan. Afwijzing is niet leuk en organisaties lijken dat net zo te voelen. Bang om afgewezen te worden. Bang voor de medewerker die zegt: ‘Dank voor wat ik leerde, dank voor wat ik mocht bijdragen, maar ik heb besloten mijn carrière elders voort te zetten.’ Een medewerker die zelf ontslag neemt…, we ontslaan nog liever iemand.
Het Amerikaanse Zappos begrijpt hoe het ook kan. Na een inwerkperiode van 5 weken geeft de organisatie de nieuwe medewerker een ontslagcheque ter waarde van 4.000 dollar. De medewerker mag kiezen: de cheque aannemen en elders het geluk zoeken, dan wel de cheque afslaan en toetreden tot de Zappos familie. Op deze manier neemt de organisatie op een relatief goedkope manier en in een vroegtijdig stadium afscheid van medewerkers die niet binnen het bedrijf passen. Zappos voorkomt hiermee hoge kosten achteraf en zorgt voor behoud van de bedrijfscultuur. Continue reading
Diversiteit is hot. Zo hot dat we een beetje getalenteerde vrouwen heel hard naar boven duwen om ze vervolgens te laten vallen als ze even niet presteren. ‘Zie je, ze kon het toch niet aan…’, wordt bij het koffieapparaat gefluisterd. We vergeten dat deze vrouwen vaak door de organisatie naar boven zijn geduwd. Dat ze niet de kans hebben gehad om zich net als hun mannelijke collega’s op eigen tempo te ontwikkelen. Een ander fenomeen is de vrouw die de top bereikt en verandert in een kenau met broekrok. Misschien zijn haar nagels nog steeds rood gelakt, maar ze heeft haar vrouwelijke eigenschappen achter zich gelaten om het gedrag van haar mannelijke collega’s te kopiëren. Niet langer divers gebruikmakend van haar vrouwelijke eigenschappen, maar opgegaan in bestaande homogeniteit.
Op nu.nl lees ik dat familiebedrijven steeds zeldzamer worden. Slechts de helft van de ondernemingen die het bedrijf van familie heeft overgenomen, verwacht deze ook weer aan een familielid over te dragen. Daarbij geeft 16% aan teleurgesteld te zijn als de kinderen het bedrijf niet voortzetten. Ondertussen zie ik hoe succesvol familiebedrijven als Bavaria en Jumbo zijn. Waar zit het verschil?
Psycholoog Rollo May beschreef ‘liefde’ en ‘wil’. Hij claimt dat ‘liefde’ zonder ‘wil’ sentimenteel is. ‘Wil’ zonder ‘liefde’ noemt hij manipulatief. Beiden, wil en liefde, zijn nodig voor sociale verandering. Wil, of macht, is nodig om verschil te maken in de wereld (impact). Die macht vraagt om liefde. Die liefde is een bewuste houding om het volle potentieel te ontwikkelen en zorgt voor verbondenheid. Hoe zit het met die wil en liefde bij familiebedrijven? Continue reading
De loverboy. De jongen die dat kwetsbare, onzekere meisje opzoekt. Haar aandacht geeft, bemoedigende woorden toespreekt, haar aanraakt, betovert en cadeaus geeft. De jongen die dat kwetsbare, onzekere meisje zelfvertrouwen geeft. Het gevoel iemand te zijn. De loverboy maakt op gewiekste manier gebruik van de talen van de liefde. Zijn liefde echter niet oprecht. Hij maakt misbruik van het hart.
De loverco. De organisatie die oog heeft voor de klant. De klant aandacht geeft, de tijd neemt en cadeautjes geeft. De organisatie die de klant het gevoel geeft iemand te zijn. De klant het gevoel geeft er toe te doen. De organisatie die begrijpt hoe liefde het verschil maakt. Echter, net als de loverboy, is de loverco niet oprecht. De loverco maakt misbruik van de talen van de liefde, maakt misbruik van het hart. Continue reading
